På Fløyen står det ei føyse...

Flyskrekk

Eg er redd for å fly, det er ikkje noko hemlighet. Eg har ikkje alltid vore det. Etter at eg runda dei tjue år har det vorte verre og verre for kvar gong eg måtte opp i skyene for å kome meg te min destinasjon.

Ein turbulent tur frå New York til Seattle med avbrutt landingsforsøk(!) gjorde kaka. Så redd har eg aldri vore i heile mitt longe liv.

Kvifor er eg redd for å fly? Jo, av den enkle grunn at eg trur flyet eg sit i skal styrte rett i bakken. Det høyres nok ut som eg er paranoid når eg seier eg alltid har visst at eg skal døy i ein flystyrt, men sånn tenkjer eg altså. Og det er ikkje berre meg sjølv eg er redd for. Når nære og kjære skal ut å fly så gruar eg meg for deira skuld. Sånn kan det ikkje fortsette, for det er slitanes for helsa med mykje uro og longe vakenetter.

Paradoksalt nok er eg facinert av fly. Eg ser gjerne på TV om fly. Spesielt har Flyhavarikommisjonen facinert meg mykje. Men det har nok ikkje hjelpt mykje på skrekka, tvert om. Det endar som regel med katastrofe i dei programma. Derfor har eg snudd på meg i sofaen, zappa litt med fjernkontrollen og heller begynt å følje med på Airline-programma. Dei normaliserer det å fly med å leggje fokus på flyselskapets små og store trivialitetar som kundebehandling, dei kabinansattes longe skift og flyplassens tenestehunds plutselege diare. Eg trur dette kan vere redninga for meg. Kanskje kan eg reise på chartertur neste sumar i staden for den planglagte interrailen til Italia (mykje tid og penger spart!)? Kanskje ikkje. Eg får sjå dagens Airline-episode som begynn på TvNorge om femten minuttar og sjå om eg er noko nærare chartertur når den er til vegs ende.

Eit lite comeback.

Eg gjer som eg har gjort månge gonger før, eg kjem sterkare tilbake etter long tids fråver. Eg har ikkje hatt tid eller øveskudd til å opprettholde bloggen med ferske postar jevnleg. Men no er eg altså tilbake - betre enn noko sinne. Men eg må åtvare mot kommande innlegg då dei i stor grad kan kome til å innehelde mykje plantesnakk. Eg har nemleg starta mitt eige litle gartneri i kjøkenvinduaget. Eg veit at det ikkje er den beste tida på året å så frø, men imorgon den dag skal eg anskaffa meg ei sparepære - et hjelpemiddel mot mørke haustdagar. Ei internettside lovte meg på svart og kvitt at med ei sparepære i nærleiken av gropottene vil plantene fryde seg. Spanande!

Til no har eg sådd basilikumsfrø, oregano, merian, raude paprikafrø, raud chili, grønn chili og pasjonsfruktfrø.
Basilikum, oregano og merian spirte etter kun tre dagar i jorda. Eg har pirka nedi molda til chiliplantene og jammen har ikkje frøene spirt litt dei og etter ei knapp veke.

Her er bilete av basilikum og oregano.